JULIUSZ SŁOWACKI WYBÓR WIERSZY Wydanie Gepetto–Mazur, 2025 Tomik Audiowizualny – Viewer Poezji Polskiej ––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––– I. HYMN ("Smutno mi, Boże...") Chmur złotych pożegnanie — smutno mi, Boże! Już chmury powleciane, tęcza już się tworzy; Lecz mi, ach! smutno... Boże! Już równikowy żar na skrzydłach błyska, płonie — Ocean! ocean! ocean niezmierzony! Smutno mi, Boże! Dzisiaj na niebie, o! tysiąc gwiazd płonęło, Tysiąc gwiazd błyszczało... lecz nie to, com miłował... Smutno mi, Boże! Żeglując ku młodości, w kraj mórz niepoznany, Ojcze mój! czy ja wrócę? czy się z tobą stanie? Smutno mi, Boże! Lecz jak me łzy — jej oczy miały blask anieli; Lecz tyś mnie ukochała... Smutno mi, Boże! ––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––– II. USPOKOJENIE Pośród cierniowych krzaków, na łące zielonej, W cieniu lipy wiosennej, na murawie wonnej, Tam dusza moja spoczęła... i westchnęła cicho, A serce z wolna biło... jakby ptaszę licho. Tam oczy me patrzały w błękitne przestrzenie, Tam słyszałem, jak szumi świat w dalekiej ziemi... O! jak błogo, jak cicho — Jak w łonie Bożem! Dusza moja oparła się na skrzydłach zorzy, I w promieniach słonecznych kąpała się w chórze, A wiatr cichy... jak westchnienie... Niósł pokój i ciszę. I rzekłem: O! mój Panie — Uspokój serce moje! Bo widzę, jak się wszystek świat w Twej dłoni zbroi, I czuję, że się w Tobie kończy każda burza, Każdy smutek... i każdy płacz — I każda trwoga duża. ––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––– III. TESTAMENT MÓJ Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami; Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny. Dziś żegnam was — zostawiam wśród trosk i rozterki, A sam lecę... gdzie losy i gwiazdy — dalekie. Lecz zaklinam — niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba — na śmierć idą po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec. Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze I zapiją mój pogrzeb — oraz błogosławią To serce, które dla nich biło... choć w rozdarciu, I pomni będą — że byłem ich bratem w marzeniu. Lecz niech nikt z nich nie płacze nad moją trumną — Bo płacz jest dla dzieci — a ja w niebios radości Znajdę to, czego w ziemskiej nie doznałem złości: Uspokojenie, światło — i życia pieśń wspólną. ––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––– NOTA WYDAWCY: Tomik przygotowany do „Viewer Poezji Polskiej – edycja runiczna”. Runa przewodnia: ✶ (iskra światła) Kompilacja: M. Mazur & Gepetto Rok: 2025